Συμπληρώνονται σήμερα 56 ακριβώς χρόνια από την 11η Απριλίου 1965 όταν τα φασιστικά βόλια της TMT δολοφόνησαν τους κομμουνιστές Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη, συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΕΟ και μέλη του ΑΚΕΛ. Η δολοφονία τους έγινε σε ενέδρα που στήθηκε από σοβινιστές της τουρκοκυπριακής κοινότητας κατά τη μετάβαση τους από τη Λευκωσία στη Λάρνακα για να συναντήσουν Τουρκοκύπριους συντρόφους.
Ο Καβάζογλου είχε τεθεί στο στόχαστρο της τουρκοκυπριακής δεξιάς/ακροδεξιάς και του τουρκικού βαθέως κράτους διότι με την ποικιλόμορφη ταξική του δράση αγωνιζόταν ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς, διχοτομικούς σχεδιασμούς που προωθούσαν κύκλοι εντός και εκτός της Κύπρου, ενώ παράλληλα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στην πολιτική οργάνωση των προοδευτικών-δημοκρατικών Τουρκοκυπρίων. Συνεπής στην κομμουνιστική ιδεολογία του εναντιωνόταν και κατάγγελε τις προσπάθειες της ΤΜΤ εντός της τουρκοκυπριακής κοινότητα για την προώθηση του εθνοτικού και γεωγραφικού διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων, καθώς και τις προβοκατόρικες ενέργειες των εκατέρωθεν εθνικιστών για διακοπή κάθε επαφής μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Μετά το ξέσπασμα των διακοινοτικών ταραχών και λίγο πριν την δολοφονία του, εντόπιζε ως κύρια αιτία του κυπριακού προβλήματος, τους σχεδιασμούς των αμερικανατοϊκών κύκλων που στόχευαν την κυπριακή ανεξαρτησία δηλώνοντας:
«Oι ιμπεριαλιστές τα κατάφεραν να οδηγήσουν τους νέους της Κύπρου -Έλληνες και Τούρκους- να πολεμούν ο ένας τον άλλο με όπλα και να σκοτώνονται. Αυτοί οι νέοι που ως τα χτες ακόμα δούλευαν μαζί στα ίδια μεταλλεία, αυτοί που πότιζαν με τον ιδρώτα τους την ίδια γη για να τους δώσει ψωμί για τα παιδιά τους».
Οι Καβάζογλου-Μισιαούλης αποτελούν άσβηστο φάρο για τους αγώνες της εργατικής τάξης της Κύπρου. Σφράγισαν με τη θυσία και πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της ελληνοτουρκικής φιλίας και αποτελούν την πυξίδα που δείχνει την ανάγκη συγκρότησης κοινού, ενιαίου, ταξικού μετώπου στις δύο κοινότητες και πάλης για την επανένωση τη πατρίδας μας. Για τη μάχη ενάντια στον εθνικισμό-σοβινισμό, τις ξένες επεμβάσεις και τον ιμπεριαλισμό, και με στόχο να καταστεί το νησί μας κοινή, πραγματικά ανεξάρτητη πατρίδα όλων των παιδιών της απαλλαγμένη από το δηλητήριο του φασισμού και τους ξένους κηδεμόνες.
Σαν χτες συμπληρώθηκαν επίσης 33 χρόνια από το θάνατο του Εζεκία Παπαιώαννου, γνήσιου τέκνου της εργατικής τάξης και ιστορικού ηγέτη του ΑΚΕΛ, αφού υπηρέτησε το κίνημα από τη θέση του Γενικού Γραμματέα του κόμματος για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες. Με την αταλάντευτη αγωνιστική του πορεία συνέβαλε στην ανάπτυξη προλεταριακής ταξικής συνείδησης, τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων, και την απόκρουση των σχεδίων των ξένων ιμπεριαλιστών και των ντόπιων οργάνων τους που επιβουλεύονταν την κυριαρχία και ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Τιμούμε τους Καβάζογλου, Μισιαούλη και Παπαιωάννου ως αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Κύπρου και του λαϊκού κινήματος που ρίχθηκαν στο καμίνι της ταξικής πάλης για τη ζωή, το ψωμί του λαού και την ανεξαρτησία του τόπου μας.