8 Χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ήταν τις πρώτες ώρες της 18ης Σεπτεμβρίου 2013 όταν ο Παύλος Φύσσας, αντιφασίστας μουσικός, δολοφονείται από συντονισμένη επίθεση των νεοναζί καθαρμάτων, της καταδικασμένης πλέον ως εγκληματικής οργάνωσης, χρυσής αυγής.Η νεοναζιστική χρυσή αυγή, ως αναπόσπαστο κομμάτι του καπιταλιστικού συστήματος ιδιαίτερα εμφανές σε περιόδους σήψης και φθοράς, σε μια Ελλάδα με παρατεταμένη κρίση, ανεργία και φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τα πιο σκοτεινά αντανακλαστικά μερίδας του ελληνικού λαού. Στοχοποίησε ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, όπως πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και κομμουνιστές και αντιφασίστες, συσκοτίζοντας τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και αθωώνοντας το σύστημα που γέννησε και την κρίση και την ίδια την οργάνωση. Είναι με το ίδιο ψευδοφιλολαϊκό προσωπείο που δρούσαν πάντοτε οι ναζί/νεοναζί, από τη Γερμανία μέχρι και το παράρτημα της χρυσής αυγής στην Κύπρο, το ελάμ.Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα όμως λειτούργησε ως επιταχυντής κοινωνικών διεργασιών που ούτε το ίδιο το σύστημα ούτε οι ίδιοι οι ναζί μπόρεσαν να προβλέψουν. Απέναντι στους ναζί ορθώθηκε ένα μαχητικό και αποφασισμένο αντιφασιστικό κίνημα που κατάφερε να αποκαλύψει το πραγματικό τους πρόσωπο, απονομιμοποιώντας τους στα μάτια του ελληνικού λαού, αλλά και ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης, κάτι που οδήγησε στην καταδίκη τους ως εγκληματική οργάνωση. Ο δρόμος του Παύλου, ο δρόμος της μάνας-σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα, Μάγδας Φύσσα, είναι ο δρόμος του κάθε αριστερού, του κάθε αντιφασίστα. Χρέος μας η διαρκής πάλη, ο συνεπής αγώνας, έτσι ώστε κανένας φασίστας να μην τολμήσει να ακουμπήσει ποτέ ξανά καμία συντρόφισσα, κανένα σύντροφό μας, κανέναν άνθρωπο!Άλλωστε το είχε πει ο Παύλος και το επανάλαβε ολόκληρο το αντιφασιστικό κίνημα της Ελλάδας: σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ.