Η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) γεννήθηκε ως αποτέλεσμα του αντιαποικιακού αγώνα του κυπριακού λαού. Στα πλαίσια αυτού του αντιαποικιακού αγώνα η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων επεδίωκε την Ένωση με την Ελλάδα, αλλά κατέληξε στην ανεξαρτησία. Ενδεικτικό πως η διαλεκτική εξέλιξη των φαινομένων επηρεάζει τους αρχικούς στόχους που τίθενται και οι οποίοι μπορεί να επαναπροσδιοριστούν εντελώς. Με την υπογραφή των ξένων ιμπεριαλιστών και ειδικά των Βρετανών αποικιοκρατών, η ανεξαρτησία που δόθηκε στον κυπριακό λαό ήταν κολοβή και ακρωτηριασμένη: κυρίαρχες βάσεις των Βρετανών ιμπεριαλιστών, επεμβατικά δικαιώματα των εγγυητριών δυνάμεων, παρουσία ξένων στρατών στο διηνεκές, πολλές χωριστικές μεταξύ των δύο κοινοτήτων πρόνοιες στο Σύνταγμα. Όλα αυτά δημιουργούσαν ένα πολύ ζοφερό σκηνικό, στο οποίο πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι καμιά από τις δύο βασικές κοινότητες δεν ήταν ικανοποιημένη με την δημιουργία της ΚΔ, αφού δεν ήταν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ΚΔ ήταν το παιδί που δεν ήθελε κανένας γονιός. Οι Ελληνοκύπριοι αντιμετώπιζαν την ΚΔ ως σταθμό για την ένωση, και οι Τουρκοκύπριοι για την διχοτόμηση. Οι ξένοι ιμπεριαλιστές την υπονόμευαν συνεχώς. Οι σοβινιστικές/εθνικιστικές δυνάμεις και στις δύο κοινότητες υπέθαλψαν τον διαχωρισμό. Το ιμπεριαλιστικό αποτύπωμα της Ζυρίχης ήταν δυστυχώς προδιαγεγραμμένο. Το χουντικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή το 1974 ολοκλήρωσαν το έγκλημα. Πολύ γρήγορα προκλήθηκαν αδιέξοδα, προβλήματα και συγκρούσεις. Όμως η εργατική τάξη του νησιού μας έχει μακρά και αγωνιστική δικοινοτική δράση υπέρ της μονοιασμένης συμβίωσης όλων των κοινοτήτων του νησιού και τα δίκαια των εργαζομένων. Κάτι που αποτελεί και οδηγό για το μέλλον.Τα παραπάνω καταδεικνύουν ένα αυτονόητο ζήτημα με αναλογίες και στο σήμερα. Η επιθυμία για λύση και το περιεχόμενο της λύσης είναι διαλεκτικά δεμένες που θα πρέπει το ένα να στηρίζει το άλλο και το όλο να στηρίζεται από την μάζα του κυπριακού λαού. Τα μόλις τρία χρόνια κοινής συνύπαρξης δυστυχώς μας το υπομνύουν αυτό. Όπως βέβαια μας θυμίζουν ότι στην περίπτωση της κυπριακής ανεξαρτησίας, είχαμε μια λύση δοτή, σε ένα θεσμικό πλαίσιο αντιδημοκρατικό και δυσλειτουργικό. Μια κατάσταση πραγμάτων στην οποία οι εξωτερικοί κηδεμόνες πήραν πολύ περισσότερα από τους πραγματικούς αφέντες του νησιού, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Η ιστορική πορεία της ΚΔ είναι μεν σύντομη χρονικά αφού μετρά μόλις 61 χρόνια ζωής, αλλά πολύ πλούσια σε γεγονότα, δυστυχώς στην πλειοψηφία τους τραγικά. Χωρίς εξιδανικεύσεις και ψευδαισθήσεις, χωρίς μικρομεγαλισμούς, αλλά και χωρίς παραίτηση από αυτά που δικαιούται ο κάθε λαός, ο δρόμος μας είναι ο αγώνας για λύση και επανένωση της πατρίδας μας και του λαού μας. Για ολοκλήρωση της ανεξαρτησίας της χώρας μας.Ο λαός μας στο σύνολο του, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Αρμένιοι, Μαρωνίτες και Λατίνοι, δεν έχει τίποτε να χωρίσει μεταξύ του, αλλά έχει πολλά να χωρίσει με τους ξένους επιβουλείς και επίδοξους νεοαποικιοκράτες. Η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί το σπίτι όλων των Κυπρίων. Η ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ